El zapatito ingés.
Todos los participantes menos uno al fondo del aula, el que queda, con la vista a la pared cantará "un, dos, tres, zapatito inglés, sin mover las manos y los pies" mientras lo canta, los participantes se irán moviendo hacia delante, en cuanto termine de cantar, se tienen que quedar quietos, si los ve moverse los manda para atrás. Cuando alguno de los participantes llegue a junto el que canta le tocará y le dirá "chorizo" y hecha a corres para donde salío, si el que canta  pilla a alguien queda ese, sino queda el mismo.
En vez de decir chorizo lo puede despistar diciendo otro tipo de fiambre.

Ana Fianza Domínguez.

Título: Unha letra prometida
Autora: Fátima del Río
Editorial: Siete leguas
Edicción: tapas duras
Recomenddo para:+ 3 años
Idiomas: Castellano
Temática: Multiculturalidad
Resumo: María vai comezar a escola, nela cada día aprende novas letras e aler. Faille unha promesa a súa avoa, María ensiñalle a ler e a súa avoa novas palabras.
Etiquetas: Atención á diversidade
Valoración pesoal:*****

meu xogo preferido

Nombre del Juego: ME LLAMO Y ME PICA
TIPO DE JUEGO:´de presentación
OBJETIVOS: aprender los nombres de los componentes del grupo
Nº de participantes:  mas de 10
Descripción del juego:
Se colocan formando un círculo. El primero comenzara diciendo “Me llamo (Alex) y me pica aquí”, rascándose donde él quiera.
El siguiente dirá Me llamo (Elena) y me pica aquí. Él se llama Alex y le pica aquí  siempre rascándose donde “le pique”.. se dirá solo el del anterior
ESPACIO: exterior o interior
EDAD: a partir de 6 años
MATERIAL: ninguno

A corda - O meu xogo favorito

Nome do xogo	A CORDA
Idade recomendada	A PARTIRES DE 5 ANOS
Numero Participantes	A partir de 1
Duración	Depende da resistencia de cada un
Espazo	Ó aire libre: patio, rúa
Obxectivos	Favorecer a Coordinación Desenvolver a Motricidade
Tipo de xogo	Motor
Recursos necesarios ç	CORDA
DESENVOLVEMENTO	É UN XOGO MOI SINXELO E DIVERTIDO. O ÚNICO MATERIAL NECESARIO E UNHA CORDA ¡ E GAÑAS DE SALTAR!!!! PODESE XOGAR SÓ OU EN GRUPO, SE DECIDES XOGAR SÓ DEBES XIRAR A CORDA SOBRE A TUA CABEZA E POR DEBAIXO DOS PÉS E SALTAR CADA VEZ QUE PASA A CORDA. SE SE XOGA EN GRUPO DUAS PERSOAS TEÑEN QUE DAR A CORDA AGARRÁNDOA POLOS EXTREMOS E O RESTO SALTAN

Avós - O meu conto favorito

AUTOR:  Chema Heras

ILUSTRADORA: Rosa  Osuna

EDITORIAL:  Kalandraka

EDICIÓN: Papel

TEMÁTICA: O PASO DO TEMPO NAS PERSOAS, A IDADE.

IDADE RECOMENDADA:  De  4 a 6 anos

RESUMO: Manuel e Manuela son dous avós que aceptan con naturalidade as pegadas dos anos. Ensinannos  o cariño que existe cando o corpo se marchita co tempo

ASPECTOS INTERESANTES: Libro moi tenro, mostra sentimento, emoción. Podemos empregalo como unha homenaxe ós avós. Estructura repetitiva, que fai que o texto case parece poesía

ETIQUETA: O paso do temp. Asumir o paso do tempo. A idade

Frutas, frutas, Fora!

Nome do xogo	Frutas, Frutas, Fora!
Idade recomendada	A partir de 4-5 anos
Número de participantes	Mínimo 2
Duración	Mínimo 10 minutos...
Espazo	Preferiblemente ao aire libre, ainda que tamén pode ser no interior.
Obxectivos	Desenvolver o vocabulario Potenciar a concentración Aquirir motricidade grosa.
Tipo de xogo	De regras.
Organización do espazo	Un debuxo de un rectagulo no chan, no cal se poida escribir con algo
Recursos necesarios	- Humanos: Os 2 xogadores- Materiais:  Unnha tiza ou pau con que debuxar o cadro na terra ou no chan.
Desenvolvemento do xogo	Pintase un rectángulo nl chan e se divide en seis casillas. En cada casilla se pon unha palabra referida a un grupo ou tipo de cousas, como por exemplo, frutas, comida, colores, animales, lugares, debuxos animados... Sortease o orden de xogo entre os participantes. O primeiro xogador comeza a partida saltando(cos dous pes, ou a pata coxa para maior nivel) sobre a primera casilla a vez que rebota sobre la misma deciendo o mesmo tiempo o nome da casilla (frutas, frutas, fora!) A continuación sigue saltando nas demáis casillas seguindo o orden establecido  dicindolles exemplos de esa cousa. Si alguén repite algún nome, se queda en branco ou pisa alguna de las líñas, perde o turno, por contra si completa el recorrido, avanza unha casilla e continúa co xogo. Gaña aquel xogador que completa antes todo el recorrido, e dicir, as seis casillas.
Variantes, modificacións ou adaptacións.	Os nomes e a cantidade de cadrantes poderían variar segundo a dificultade e complexidade coa que se queira realizar o xogo.

VALORACIÓN PERSOAL: Recordo de facer este xogo moito de pequena, xunto ca mariola, era un dos máis prácticos e entretido. Ademáis penso que é un xogo moi completo para a sencillez ca que se fai, pois exercitas habilidades motoras ao mesmo tempo que favorece a concentración e axuda a enriquecer o vocabulario dos nenos.

• VIDEOS DE COMO SE XOGA.

    ¿Que pasaría si... tivera un dragón de mascota??

     O pequeno Antón está de cumpreanos e o soprar as velas seus país dinlle:
-¡Antón, Antón,  pide un desexo!-. Antón todo contento pide ter un can de mascota e sopra as velas con toda a súa forza. O acabar a festa Antón vai para a cama e soña toda a noite co  que desexou.

   Mentres Antón durme o seu desexo vaise facendo realidade pero cometen un erro e en vez de mandarlle un can mándanlle... un dragón!
   Menuda sorpresa leva Antón cando ve o dragón ó pe da súa cama. Antón da un salto e abraza o seu dragón, el quería un can pero isto é moito mellor.
   O primeiro que fan e dar unha volta voando. Antón voa co seu dragón primeiro por encima da súa casa e despois pasa polas casas dos seus amigos, polo parque e por riba do colexio. Percorren toda a cidade. A xente vese moi pequena dende ala arriba pero Antón, que non ten medo, saúdaos e mándalles bicos. A cidade estase acabando e agora voan por encima dos montes e dos campos. Na súa viaxe atópanse con outros paxaros que voan o seu carón, e Antón non pode parar de rir. Suben e baixan, pasan por entre as nubes e chegan ata o mar. Ali pasan moi cerca da auga e ven os golfiños entrar e saír  da auga dando chimpos.

     Tanto viaxe  fai que Antón acabe cansado e por iso dille o seu dragón que quere volver para a casa. No camiño de volta Antón vai pensando en que nome lle vai poñer o seu novo amigo, onde vai durmir, cando llo vai ensinar os seus compañeiros pero o camiño e tan longo que Antón vaise quedando durmido. Xa na casa Antón está na súa cama e vota unha ultima ollada o dragón que está os pes da súa cama, ¡Que día tan incrible! pensou.

   Cando sae o sol Antón comeza a espertar e busca o seu dragón, ¡non estaba na habitación! vai correndo a onda seus pais , que lle explican que o levaran a comprarlle un colar, pero que non o encontraran do seu tamaño, pero que cun cinto do avó, que era moi longo, puxeranllo e valeralle ó dragón sen problema!

   Dende aquela Antón cando non ia voando, levaba ao seu dragón pola correa e ia pasear cos seus amigos ao parque, ás veces, cando estornudaba, tiñan que escapar correndo da bocanada de lume que botaba pola boca, pero despois xa se acostumaron e xogaban todos a ver quen era o que máis corría.
   ¡Que sorte tiven amigos! co meu dragón podo voar e coñecer sitios onde nunca estiven! É tan fiel e cariñoso  coma un can, e podo ir con el e cos amigos  a calquer parte; Teño a mellor mascota do mundo!

A casa da Mosca Chosca

• Valoración persoal: Paréceme un conto interesante para traballar cos nenos/as a partir dos catro anos, xa que ten uns persoaxes moi curiosos e simpáticos, engancha coas rimas e acumulacións, ademáis de que da pé a desenvolver actividades enfocadas a todas as linguaxes expresivas.

• Video do conto, contado por Aldara.

• Canción e música por David Vega.

O meu conto preferido

 NOME: La gallina hambrienta.

 AUTOR-A / ILUSTRADOR-A: Richard Waring / Carolina Jayne Church.

 EDITORIAL: Juventud.

 EDICIÓN: Pasta dura.

 

 RECOMENDADO: A partir de 3 años.

 IDIOMA: Castellano.

 TEMÁTICA:  La superioridad del mas débil.

 RESUMO: El cuento va sobre un zorro que vigila a una gallina desde lo alto de una colina. Este en vez de comérsela, espera unos días para que engorde mas y así comer mas cantidad. Al final, ocurre algo inesperado, ya que  la gallina se acaba comiendo al zorro.

 ASPECTOS-INTERESANTES: Que la gallina se comiera al zorro.

 APLICACIÓN-ETIQUETAS: Animales y comida.

 VALORACIÓN PERSONAL: *****

 Me gusto bastante este libro porque enseña un tema que puede servir de ayuda a los niños , ya que cuando tengamos miedo o algún problema debemos luchar contra ellos.

Pepes e Pepitas!

Nome do xogo	Pepes y Pepitas
Idade recomendada	Más de 3.
Número de participantes	Más de 6
Duración	10 min aproximadamente.
Espazo	Exterior
Obxectivos	Desarrollar a motricidade grosa, a velocidade de reacción e fomentar a atención.
Tipo de xogo	Competitivo
Organización do espazo	Un espacio amplio delimitado.
Recursos necesarios	MATERIAL; banderíns para delimitar o campo. HUMANO: un director de equipo. E nenos/as
Desenvolvemento do xogo	Existen dous equipos, que se colocan en fila espalda contra espalda (do equipo contrario), un equipo son “Pepes” e o outro “Pepitas”. Cando o director de xogo grite -¡Pepes!, éstos téñense que xirar rápidamente e corren tras o equipo contrario. Se o director grita ¡Pepitas!, éstos se xiran e persiguen ao outro equipo. Cada membro que consigan coller, será un punto para o equipo. O campo está, e é obrigatorio correr en línea reta.
Variantes, modificacións, adaptacións	Para traballar con nenos pequenos, pódese cambiar as consignas para que non sean tan similares; tigres e leóns. ADAPTACIONES: para nenos con sordera, cambiar as consignas verbales por tarxetas de identificación.

Este xogo é moi divertido. Cando era pequena, xogaba moitas veces e pasabámolo xenial. É un xogo competivo, pero nembargantes e cooperativo xa que tes que mirar polo teu equipo. Con iste xogo podemos mellorar a atención dos nenos/as, as relacións cos compañeiros maila motricidade grosa. É unha forma divertida de que os nenos melloren a sua  orientación no espazo.  E como se poden facer adaptacións, poden xogar todos os nenos.

 Non atopei ningún vídeo relacionado con este xogo, pero aquí vos deixo un xogo moi divertido: ¡ atrapar la oveja! que lles xudar a mellorar a coordinación física e a cordinación de movementos.
http://www.youtube.com/watch?v=gwAMtBxsT-4

o meu conto favorito

Titulo: OREJAS DE MARIPOSA

Autor :Luisa Aguilar 

Ilustrador: Andre Neves

Editorial: kalandraka

Edición: en papel

Temática: buscar el lado positivo a las cosas

Edad Recomendada: a partir de 5 años 

Resumo:Todos los niños se meten con Mara, pero ella siempre encuentra una contestación a sus insultos con bellas palabras.

Aspectos interesantes: la autoestima

Aplicaciones-Etiquetas: la burla, la autoestima

Valoración personal:6

La historia que se narra a través de este cuento me parece muy interesante porque uno de los mensajes que nos intenta transmitir es que se convierta en positivo todo aquello que para otros sea motivo de burla

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=C2lwoDYzxG0

Conto: unha chea de familias

NOME: Unha chea de familias 

AUTOR: Xoxé A. Neira Cruz

ILUSTRADOR: Rodrigo Chao.

EDITORIAL: Galaxia.

EDICIÓN: Tapa dura.

RECOMENDADO: máis de 3

IDIOMA: Galego

TEMÁTICA: A curiosidade de Mariña por saber cantas familias poden existir.

RESUMO: cnta a historia dunha nena, que cada domingo lle pregunta a seu pai, onde está sua nai. Sua nai falecera, e un domingo Mariña preguntalle que por que todos tiñan nai menos ela, e seu pai decidiu percorrer por todo o edificio para ensinarlle a Mariña cantos tipos de familia poden haber. De diferentes culturas, pais Gais, divorciados, monoparentais....

ASPECTOS INTERESANTES: son interesantes as ilustracións do libro. Con este libro podemos traballar a lóxica matemática a traves das familias,  os rasgos característicos, as diferencias...

ETIQUETAS: a familia

Foi un dos contos que máis me gustou de todos os que lin. Gustoume porque me recordou a unha experiencia persoal que vivín cando era nena. A morte dun ser moi querido. O que sentín nese momento era o mesmo que o da protagonista deste conto: ¿por que a min? ¿por qué os demáis o teñen e eu non? O comezo do conto pareceume un pouco triste, pero a medida que o ía lendo, a tristeza converteuse en alegría. O leer este conto, deime conta de que non me decatara de que máis alá do que pode alcanzar o meu coñecemento, existen moreas de familias diversas, e que por ser diferentes ás que coñecemos, non teñen por que ser raras. Como se comentou hoxe nunha charla sobre deficiencias auditivas, todas aquelas cousas que non coñecemos e son diferentes ás de un propio, tratámolas de forma rara, e podemos chegar a provocar a incomodidade e rechazar á outra persoa. Debemos ser conscientes de que a novidade para un, non é a rareza dos outros.

UN SEGREDO DO BOSQUE

NOME: Un segredo do Bosque

AUTOR: Javier Sobrino

ILUSTRACIÓN: Elena Odriozola

EDITORIAL: OQO editora

EDICIÓN: tapa dura

RECOMENDADO: máis de 5

IDIOMA: galego

TEMÁTICA: O estrano a mor entre un esquío e un paxáro.

RESUME: Conta a historia dun Esquío, que coñeceu a un animal, e empezou a sentir cousas que nunca sentira. Pediu consello aos animais do bosque, e todos lle diseron que era unha loucura. Pero esquío decatouse que estaba namorado.

ASPECTOS INTERESANTES: Os sentimentos

ETIQUETA: animais

VALORACIÓN PERSONAL: 4

Javier Sobrino amósanos unha entrañable e asombrosa historia de amor na que as diferenzas non resultan un impedimento. A través dos animais do bosque, o autor logra conectar de inmediato cos lectores máis novos. Pero é que este conto emprega unha linguaxe universal, a do afecto, para lles falar aos máis pequenos do amor e de como asumir os sentimentos.

Moitas veces non nos damos conta da importancia que conleva ensinarlles aos nenos, dende que son moi pequenos, a controlar as suas emocións. É preciso explicarlles que o que sinten son emocións que saen  do seu corazón do seu ser. Cando nos referimos ao aspecto emocional tamén incluímos atitudes, sentimientos, valores e  motivaciones. Todos eles inflúen no que aprenderá unha persona e no uso que fará do seu aprendizaxe. O desarrollo emocional infúe directamente na evolución intelectual no neno. Un rapaz/a, que non teña cuberto o desarrollo emocional, pode provocar dificultades na percepción e problemas na memoria. 

En definitiva, non lle deamos menos importancia as cousas que pensemos que non son importantes, porque só e unha opinión, non a verdade. 

Tirulo: ¿Que ocurre en la oscuridad?
Autor/ilustrador: Angélica Sátiro.
Editorial: Octaedro.
Edición: pasta blanda.
Recomendado: de 2 en adelante.
Idiomas: castellano.
Temática: el miedo y la oscuridad
Resumen: se trata de una mariquita llamada Juanita que se despierta en medio de la noche y tiene  miedo luego empieza a ver ojos y todavía su miedo es mayor más tarde empieza a ver luces y de repente una de esas luces es su amiga Luci la cual le da un abrazo y le enseña las bellezas de la noche para que deje de temerla porque a veces tememos algo que no conocemos pero al conocer ese algo el miedo desaparece.
Aspectos interesantes: las imágenes.
Aplicación etiqueta:  oscuridad/amistad.
Valoración personal: 5/5

Es un cuento de la serie Juanita y sus amigos del Proyecto Noria Infantil. 

Este libro me parece muy interesante la verdad porque yo trabaje con el y me encariñe ademas trata un tema muy interesante y que en ocasiones es problemático para los niños, que es el miedo en la oscuridad, con el los niños que pueden identificar con nuestra mariquita Juanita que también ella teme a la oscuridad y a las cosas horribles que pueda haber en ella. Pero con este cuento los niños pueden darse cuenta de que en la oscuridad no hay nada malo y que no deben tener malas sensaciones al estar en ella.

Paginas interesantes:

• http://www.octaedro.com/pdf/42011g.pdf

BOTI BOTI

Nome do xogo	“Boti Boti”
Edade recomendada	3 a 6 años
Número de particpantes	Pueden participar todos los niños que deseen jugar
Duración	15 o 20 minutos
Espazo	Este juego se realizará al aire libre. En un espacio amplio.
Obxectivos	Desarrollar la motricidad gruesa. Disfrutar del juego.
Tipo de xogo	De reglas, competitivo y de ejercicio.
Organzación do espazo	No se necesita organizar el espacio simplemente delimitar el espacio donde los niños se pueden esconder y elegir un lugar que será donde uno de los niños apande.
Recursos necesarios	Un bote de refresco o botella de plástico.
Desenvolvemento do xogo	Uno de los niños se quedará en la panda y contará hasta 20, el resto de los participantes se esconden. El que se queda en la panda debe buscar al resto y si ve a alguno deberá ir a la panda coger el bote y decir boti boti por el nombre que sea, así este quedará pillado. Los que esconden deberán conseguir sin ser vistos llegar al bote cogerlo y decir por mi así quedarán salvados. El último niño que sea encontrado por el que apanda y que no se había salvado en la próxima partida será el que apande.
Variantes, modificacións, adaptacións	El último participante que llegue sin ser visto y le de una patada al bote diciendo boti boti por mi y por todos mis compañeros conseguirá que todos sus compañeros esten salvados y de esta forma vuelva a apandar el mismo niño.